Machu Picchu (keczua – stary szczyt) – najlepiej zachowane miasto Inków, w odległości 112 km od Cuzco. Położone jest na wysokości 2090-2400 m n.p.m., na przełęczy pomiędzy Wayna Picchu i Machu Picchu w masywie Kordylierów, w Andach Peruwiańskich. Poniżej płynie rzeka Urubamba.
Miasto powstało w XV wieku według kompleksowo opracowanego planu, opuszczone ok. 1537 r. z nieznanych nam powodów.
Odkrycie Machu Picchu (24 lipca 1911) przypisywano amerykańskiemu uczonemu Hiramowi Binghamowi. W rzeczywistości odkrycia Machu Picchu dokonał 40 lat wcześniej niemiecki handlarz Augusto R. Berns. Informacje o tym fakcie znalazł w peruwiańskich i amerykańskich archiwach niezależny amerykański badacz Paolo Greer. Augusto R. Berns założył firmę, która handlowała zawartością grobowców i innymi zabytkowymi przedmiotami. Był zwykłym złodziejem, korzystającym ze wsparcia rządu Peru, któremu oddawał 10 procent zysku. Swoją część otrzymywał też prezydent Peru Andreas Avelino Caceres. (Źródło:Lidové noviny 03.06.2008, strona 13)
Torres del Paine – masyw należący do grupy górskiej Cordillera del Paine leżąca w Chile w Patagonii. Jest położona 400 km na północ od Punta Arenas i około 2500 km na południe od stolicy Chile: Santiago de Chile.
Masyw składa się z trzech wież skalnych:
- południowa: prawdopodobnie najwyższa, o wysokości około 2500 m n.p.m., zdobyta przez Armando Aste,
- środkowa (2460 m n.p.m.): została zdobyta w 1963 przez Chrisa Boningtona i Dona Whillansa,
- północna (2260 m n.p.m.): zdobyta przez Guido Monzino.
Nie zostały jeszcze przeprowadzone dokładne pomiary wysokości szczytów, a podawane pomiary są oparte na oszacowania i często różnią się znacznie od siebie.
Wodospad Iguaçu (Iguazú) (port. Cataratas do Iguaçu, hiszp. Cataratas del Iguazú, Yguasu-pochodzi z języka guaraní- z połączenia słów „y”woda i „guasu” wielka”) – wodospad leżący na granicy Brazylii i Argentyny na rzece Iguaçu.
Rzeka Iguaçu wypływa z Serro de Mar, niedaleko brazylijskiego wybrzeża, na południe od Sao Paulo, źródła znajdują się w pobliżu Kurytyby i płynie w głąb lądu (na zachód) ok. 1320 km. Przez Wyżynę Brazylijską wije się zakolami, aż wzbogacona wodami dopływów, opada po blisko 275 progach skalnych, rozbijających jej nurt. Największy z wodospadów, wodospad Garganta del Diablo (Gardło Diabła) ma wysokość 72 m, wyższą niż wodospad Niagara.
W miejscu, gdzie rzeka dociera do skraju płaskowyżu, tuż przed połączeniem się z Paraną, spada w przepaść wodospadu Iguaçu. Rzeka ma tutaj 4 km szerokości, jej wody spadają w dół słońca, malujące wokół wodospadu lśniące, kapryśne tęcze. Znajdujące się między progami wychodnie skalne pokrywają gęste kępy drzew i innych roślin: palm, bambusa oraz koronkowych paproci drzewiastych, stanowiących forpocztę otaczającej rzekę dżungli. Pod drzewami kwitną dzikie tropikalne kwiaty: begonie, ananasowate i storczykowate haftują podszycie olśniewającymi barwami. W tej orgii kolorów uczestniczą też ptaki, np. papugi, w tym ary, i inne jaskrawo ubarwione, fruwające w koronach drzew. Zarówno w Argentynie, jak i w Brazylii wodospad otaczają parki narodowe, przez które zazwyczaj wiedzie droga do rzeki.
Najbardziej jednak ekscytującym sposobem poznania wodospadu, jest przejście wąskim podestem niedaleko niego nad rzeką, sięgającym aż po jego odległy kraniec. Podest, od czasu do czasu, zmywa woda, gwałtownie przybierająca w rzece. Z bliska zaś niemal na własnej skórze można odczuć potęgę wód grzmiących w przepaści poniżej. Wodospad wygląda, co prawda, najefektowniej w porze deszczowej, od listopada do marca, ale zazwyczaj jest malowniczy przez cały rok, choć zdarza się, że zamiera. W maju i czerwcu 1978 r. w okresie szczególnie uporczywej suszy, nurt osłabł tak bardzo, że przez 28 dni przez krawędź urwiska nie przepłynęła ani kropla wody. Był to pierwszy przypadek wyschnięcia wodospadu od 1934 r. Wodospad Iguaçu leży na granicy argentyńsko-brazylijskiej, ok. 320 km na wsch. od Asunción w Paragwaju. Z lotniska w Asunción, główna autostrada prowadzi przez Paragwaj do brazylijskiej strony wodospadu, zjazd z autostrady zaś prowadzi przez most na jego argentyńską stronę.
Buenos Aires (hiszp. Pomyślne Wiatry) — stolica Argentyny, największe miasto tego kraju i jedno z największych w Ameryce Południowej.
Miasto Buenos Aires (Ciudad de Buenos Aires), nazywane także zgodnie z konstytucją od 1996 roku Autonomiczne Miasto Buenos Aires (Ciudad Autónoma de Buenos Aires) jest stolicą Republiki Argentyny. Nieformalnie używa się także nazwy „Dystrykt federalny”.
Licząc cały obszar aglomeracji (Wielkie Buenos Aires) jest drugim co do wielkości miastem w Ameryce Południowej i jednym z największych kompleksów miejskich na świecie.
Sektorem przynoszącym największe wpływy są usługi, dające 73% produktu brutto. Na drugim miejscu jest przemysł, który w 2004 roku wygenerował 20% produktu brutto (20,308 mln $).
Centrum finansowe, handlowe, naukowe i kulturalne kraju. Liczne instytucje naukowe, biblioteki, 3 uniwersytety (najstarszy uniw. zał. w 1821 r., także prywatny Uniwersytet Austral). Stare zabytkowe centrum otaczają nowoczesne arterie komunikacyjne, luksusowe osiedla mieszkańców wśród parków i lasów. Na północny i zachodzie wielkie skupiska dzielnic biedoty (villas miserias), w których żyje blisko 800 tys. osób. Liczne muzea, galerie chętnie odwiedzane przez turystów; największy teatr świata – El Teatro Colon (blisko 3,5 tys. miejsc).